Projekt mostu w Konstantynopolu
Projekt mostu w Konstantynopolu – projekt mostu opracowany przez Leonarda da Vinci w 1503 roku.
Idea budowy mostu pojawiła się prawdopodobnie w lutym 1503 roku, podczas pobytu Leonarda w Rzymie, gdy był inżynierem wojskowym Cezarego Borgii[1][2]. Rok wcześniej papież Aleksander VI i wysłannicy sułtana Bajazyda II mogli rozmawiać o zatrudnieniu włoskiego inżyniera, mogącego zbudować most w Konstantynopolu[3][4]. Obok Leonarda pomysłem był również zainteresowany Michał Anioł[5]. Robocze szkice z projektami mostu znajdują się w Manuskrypcie paryskim L[6]. Most z kamienia miał liczyć ok. 360 metrów długości i przebiegać przez zatokę Złoty Róg[4]. Zaproponowana długość mostu oznacza, że po jego zbudowaniu mógłby być wówczas najdłuższym mostem na świecie[1]. Most Leonarda zastąpiłby prowizoryczny most pływający na beczkach. Prawdopodobnie Leonardo zaprojektował most w oparciu o projekt mostu Alidosiego w Castel del Rio, budowanego w latach 1499–1502[5].
Informacje o projekcie pochodzą również z listu z 3 lipca odkrytego w 1952 roku w Archiwum Państwowym w Muzeum Topkapı w Stambule. W piśmie nadawcą jest niewierny imieniem Lionardo. Założono, że list napisał Leonardo da Vinci oraz że pochodzi z 1503 roku. List miał zostać przesłany z Genui. Pochodzenie pisma może znaczyć, że został stamtąd przywieziony statkiem[7].
Most w Konstantynopolu według projektu Leonarda nie został zbudowany. Na podstawie notatek Leonarda 31 października 2001 roku w Ås zbudowano kładkę dla pieszych. Konstrukcja w Aas mierzy sto metrów długości, służy on jako przejście dla pieszych ponad autostradą E18. Rekonstrukcję przeprowadził norweski artysta Vebjørn Sand. Most zbudowano z drewna sosnowego, tekowego i stali nierdzewnej. Koszt budowy wyniósł około miliona funtów[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Nicholl 2006 ↓, s. 374.
- ↑ Zöllner 2005 ↓, s. 67.
- ↑ Nicholl 2006 ↓, s. 374–375.
- ↑ a b Sobczak 2019 ↓, s. 47.
- ↑ a b c Nicholl 2006 ↓, s. 375.
- ↑ Nicholl 2006 ↓, s. 373–374.
- ↑ Nicholl 2006 ↓, s. 373.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Charles Nicholl: Leonardo Da Vinci. Lot wyobraźni. Warszawa: WAB, 2006.
- Jerzy J. Sobczak. Wizjonerskie machiny. Pomysły Leonarda zrealizowane po 500 latach.. „Pomocnik Historyczny. Leonardo da Vinci 1452–1519. Człowiek renesansu i jego epoka”. 3, 2019.
- Frank Zöllner: Leonardo da Vinci 1452–1519. Warszawa: Taschen, Edipresse Polska S. A., 2005. ISBN 83-89571-85-4.